Poetry Categories
People buying in this category
Anthologia / Ανθολογία
Το ποιητικό έργο του Κωστή Παλαμά (1859-1943) δεν έχει χάσει στις μέρες μας τη θέση που του αξίζει στις προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού. Ένας από τους λόγους, ασφαλώς όχι ο κυριότερος, είναι ο τεράστιος όγκος του. Η προσφορέστερη μέθοδος για την αντιμετώπιση αυτής της δυσκολίας είναι η αντιπροσωπευτική και ποιητικά αξιολογική ανθολόγηση.
Το έργο του Παλαμά ευτύχησε να ανθολογηθεί από τον Γ. Κ. Κατσίμπαλη (1899-1978), τον περιβόητο «κολοσσό του Μαρουσιού», και τον Ανδρέα Καραντώνη (1910-1982). Και οι δύο ανθολόγοι έχουν ανατραφεί ποιητικά με τον Παλαμά, γνωρίζουν σε βάθος το έργο του αλλά η ποιητική τους ευαισθησία έχει διαμορφωθεί, σε διαφορετικό βαθμό για τον καθέναν, από τη νεωτερική ποίηση.
Ο Γιώργος Κατσίμπαλης δεν είναι μόνο ο βιβλιογράφος του Παλαμά, επιμελητής των «Απάντων» του και μεταφραστής ποιημάτων του στα αγγλικά, αλλά ταυτόχρονα φίλος και αλληλογράφος του Σεφέρη και ψυχή των «Νέων Γραμμάτων», του περιοδικού που ήταν το επίσημο βήμα των ποιητών της γενιάς του ’30.
Όσο για τον Ανδρέα Καραντώνη, τον επίσημο κριτικό της ποίησης της γενιάς του ’30, θα μείνει βεβαίως στη νεότερη ιστορία της κριτικής μας για την πρώιμα διεισδυτική μελέτη του «Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης» (1931), το μεγαλύτερο ωστόσο μέρος των μελετών του θα το αφιερώσει στον Παλαμά.
Η ανά χείρας «Ανθολογία» (1973) αποτελεί μια θαυμάσια εισαγωγική μύηση στον ποιητικό κόσμο του Παλαμά. Όποιος δεν τολμήσει το επόμενο βήμα, που είναι η μελέτη των «Απάντων» του, ας είναι βέβαιος πως έχει πάρει μια ικανή γεύση παλαμικής ποίησης.
PartEida / Πατρείδα
Στην ποιητική σύνθεση «ΠατρEίδα» ο Γιάννης Ευθυμιάδης επιχειρεί να καταγράψει την αποδόμηση μιας πατρίδας, ανασυστήνοντάς την ώστε η ποιητική ουσία να αποτελέσει την ύλη ενός νέου κόσμου. Για μια πατρίδα που (αυτο)ενεχυριάζεται, η ποίηση γίνεται πνοή (απ)ελευθερίας.
Στη χώρα μου τα σύμπαντα ορθώνονται σαν γερανοί, διάσπαρτα εδώ κι εκεί
Δεν κατορθώνεις να τα δεις ποτέ συγκεντρωμένα, γιατί τα σύμπαντα
είναι δυνάμεις ετερώνυμες, ξέρουν μονάχα τη φυγόκεντρη μανία
Αν κάποιος κάποτε θα πει πως ζει σ’ όλα τα σύμπαντα, ή τον ξερνάνε
έξω αυτά, μες στον κενό αιθέρα, ή πάει να πει πως σύμπαν έγινε
κι αυτός, στην ερημιά του κρύου
Μικρός, νόμιζα πως θα ζούσα σε ένα τέτοιο σύμπαν. Ύστερα σ’ άλλο, σ’ άλλο…
Μα μεγαλώνοντας έμαθα να φυλάγομαι κάθε που ένα σύμπαν απειλεί
να κυβερνήσει τη ζωή μου, να διηγηθεί ερήμην την αγάπη μου,
να υποσχεθεί όσα δεν πρόλαβα ούτε να υποθέσω
Και, σύμπαντα, μην αρνηθείτε να υποκλιθείτε, σαν έρθει η ώρα εκείνη
η κραταιά, που ο κόσμος μου θα λάμψει, ήλιος τρισήλιος, να σας σβήσει απ’ τη ματιά.
Mia Sakoula Karameles / Μια σακούλα καραμέλες
ΕΙΠΕΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ
Είπες, να δώσουν οι θεοί να υποχωρούμε με χάρη.
Να είναι ο πυρήνας μας διαβρωτός,
να ζήσουμε πολλούς ωραίους θανάτους.
Να ’ναι η νύχτα σκοτεινή κι η μοναξιά πελώρια,
γίγαντας να ’ναι, να μας κρατά στο χέρι της μικροσκοπικούς,
σαν φύλλα βασιλικού, σαν πράσινα φιλιά.
Να μας γλείφουν οι ενοχές, όπως οι θάλασσες τα βράχια,
Κι εμείς εκεί, να στέκουμε ακίνητοι, μαγεμένοι.
Να γίνουμε αστέρια που έκρυψαν τα σύννεφα,
να ξύσουμε από πάνω μας κάθε χάδι
που κρεμάστηκε ποτέ από τον λαιμό μας.
Saranta / Σαράντα
ΔΙΠΛΟ
Μη φοβηθείς πια, φίλη μου ακριβή, την ομορφιά σου!
Τα σχιστά μάτια σου, τα ψηλά πόδια, τα μαλλιά σου,
άσε τα πάλι να ξεδιπλωθούν στης θάλασσας το Νοέμβριο
κι άσε τη θάλασσα να κάνει τη δουλειά της.
Pages: 48
ISBN: 9789605051181
Anekplirotoi Fovoi / Ανεκπλήρωτοι φόβοι
Ανεκπλήρωτοι φόβοι Ανεκπλήρωτοι φόβοι Χρήστος Αρμάντο Γκέζος Μελάνι, 2016 56 σελ. ISBN 978-960-591-044-0, [Κυκλοφορεί – Εκκρεμής εγγραφή] Τιμή € 9,00 Νεοελληνική ποίηση [DDC: 889.1] Ο ιδιαίτερα οξύς τόνος που ενίοτε μετατρέπεται σε φωνή, εκφράζοντας τον πανικό του “δραπέτη” και “διωκόμενου”, είναι μόνο ένα και ίσως το πιο εμφανές χαρακτηριστικό στοιχείο της ποίησης του Χρήστου Γκέζου. Παρά το νεαρό της ηλικίας του ποιητή (γ. 1988) υπάρχουν συσσωρευ-μένα βιώματα από καταστάσεις ορίων ή από καταστάσεις που η φαντασία του τις έσπρωξε σε οριακό σημείο, για να αποδώσουν την επιθετική διάθεση που συνήθως έχει η επική σχέση ρήξης της νεανικής ύπαρξης με τον γύρω της κόσμο. Ένα υποβλητικό φυσικό περιβάλλον ως αρχαϊκή σκηνογραφία όπου όμως “ανεβαίνουν” εν είδει μεταφυσικού θεάτρου κολαστήριες σκηνές. Γι’ αυτό και ο γεμάτος άγχος και εσωτερική πίεση, ρητά καταγγελτικός λόγος. Από τη Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου, έχοντας μάλλον ζήσει στο ψυχορράγημα του παλιού ολοκληρωτικού καθεστώτος της Αλβανίας, ο Γκέζος ξεχωρίζει από τις πρώτες του φράσεις για τον δυναμισμό της γραφής του. Μας θυμίζει με τον ιδιότυπο αντιλυρισμό του, με τον παλλόμενο ρυθμό της έκφρασής του, ότι προέρχεται από μια κοινότητα που παρέμεινε κλειστή ως γλωσσικός θύλακας για πολλά χρόνια, χωρίς ιδιαίτερες επικοινωνίες. Έτσι ώστε να διατηρεί πολύ έντονα ακόμα και τώρα η ποίησή του την αίσθηση μιας τραχύτητας η οποία δεν πρόλαβε να λειανθεί. Και ευτυχώς, διότι η διαπερατότητα, η ικανότητα να είναι απροσποίητα αιχμηρός ο λόγος του, κάτι που συμβαδίζει με τη δωρική απλότητά του, δίνουν μια άλλη ζωντάνια και πρωτοτυπία στην αίσθηση των ποιητικών εικόνων. Έτσι, τα τριανταοχτώ πυκνότατα στην έκφραση ποιήματα ή ποιητικές αφηγήσεις (καθώς συχνά έχουν μια δομή τριαδική, αρχής, μέσης και τέλους) συνδυάζουν την ελλειπτική αφήγηση με τη ρεαλιστική χοϊκότητα των πραγμάτων, την καταθλιπτική βύθιση με την ενορατική υπέρβαση. Και όλα αυτά, όπως είπαμε, με μια πρωτόκτητη θα έλεγε κανείς αίσθηση της γλώσσας, με αυθορμησία και τόλμη που προσελκύουν αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
To Thanatikon tis Rodou / Το θανατικόν της Ρόδου
Το έμμετρο Θανατικόν της Ρόδου του Εμμανουήλ/Μανόλη Λιμενίτη (γνωστού παλιότερα ως Γεωργηλλά) αναφέρεται στην επιδημία πανούκλας που ξέσπασε στην ιπποτοκρατούμενη πόλη της Ρόδου τον Οκτώβριο του 1498. Ακολουθώντας μια παραδοσιακή χριστιανική κοσμοθεωρία, που αποδίδει τις φυσικές και άλλες καταστροφές στις αμαρτίες των ανθρώπων, κυρίως στον ελεύθερο ερωτισμό, στα τυχερά παιχνίδια και στην απληστία, ο ποιητής παρουσιάζει την επιδημία ως δίκαιη θεία τιμωρία. Το ποίημα διαθέτει και στοιχεία «ιστορικού θρήνου», που γίνεται λυρικότερος με τη χρήση πολλών κοινωνικοανθρωπολογικών και λαογραφικών παρατηρήσεων για τις ωραίες Ροδίτισσες και γενικά τον αστικό και τον ιπποτικό κόσμο του νησιού, καθώς και γνωρίσματα της διαδεδομένης στον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση παραινετικής και ηθικοδιδακτικής λογοτεχνίας, ειδικότερα του είδους των «ομιλιών» και της μισογυνικής σάτιρας του «καθρέπτη γυναικών». Τμήματα του ποιήματος με ξεχωριστό ενδιαφέρον αποτελούν η εικαστική, δυτικοευρωπαϊκού τύπου περιγραφή («έκφραση») του Χάρου και ο διάλογος του Ποιητή με τον «Λογισμό» του, που παραπέμπει στο είδος του θεατρόμορφου/δραματικού διαλόγου. Σε Επίμετρο, ο γλωσσολόγος επιμελητής της έκδοσης Gunther Steffen Henrich, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λιψίας, παραθέτει και άλλες «εκφράσεις» του Χάρου, ποιητικές περιγραφές για την Ημέρα της Κρίσεως και λογοτεχνικές μαρτυρίες για επιδημίες και φυσικές καταστροφές.
Iliou kai Selinis Alos / Ηλίου και Σελήνης άλως
ΟΠΩΡΑ
Αυτά που κάποτε ήταν στήθη
καμαρωτά σαν κόκορας, τώρα τα δέρνει
μιας ατελείωτης θλίψης Γαλαξίας.
Στήθη που δεν στοχάζονται πια τώρα
το μάρμαρο και τη φωτιά.
Ωσάν θεάς, που έχασε την πίστη της
στο πορφυρό σκοτάδι τ’ ουρανού.
Ελάτε, νάρκη και όνειρα,
στους πεζοδρόμους του Άδη
τον ύπνο μου στιχοθετήστε,
να μη θωρώ το Κλέος της Ήρας
να πιπιλίζει των αιθέρων τ’ άστρα·
η ευκολία με την οποία γερνούν,
τα χείλη γέμει αυλού με σκότος.
Filia sti Gi / Φιλιά στη γη
Πριν από σένα αόρατη με υφαίνει μία αράχνη. Η αράχνη υφαίνει αόρατο ιστό· υφαίνει και υφαίνει μέχρις ότου τον ύπνο παγιδεύσει ενός ασώτου σε εφιάλτη κυλώντας τον φριχτό: τον εφιάλτη της αιώνιας πτώσης. Πώς πέφτουμε από όνειρο βαθύ σ’ άλλο κι έπειτα άλλο; Έχει στηθεί όμοια το σκηνικό και μ’ έχει καταπιεί.
Ekti Aisthisi / Έκτη αίσθηση
«Έρχεται ο χρόνος που οι αισθήσεις διεκδικώντας κάθε μία την ιδιαιτερότητά της, δεν επαρκούν ή αδυνατούν να απαντήσουν στο ασαφές του αναπάντητου ερωτήματος. Τότε επικαλείσαι μέσω της ποίησης την έκτη αίσθηση, αυτή τη συναισθησία όλων των αισθήσεων, όπου κατά τον Μάρτιν Χάιντεγκερ “Το ποίημα είναι της ποίησης κι εσύ το μεταγγιζόμενο αίμα της”».
Γιάννης Σκληβανιώτης
Poiisi 1963-2011 / Ποίηση 1963-2011
«Ο τόμος με τα άπαντά μου δεν είναι μόνο η συγκέντρωση των ποιημάτων μου αλλά κι ολόκληρης της ζωής μου, αφού δε θυμάμαι να έζησα ποτέ χωρίς ποίηση. Μικρή, μου διάβαζε ποίηση η μητέρα μου και, βέβαια, μεγάλωσα στη σκιά του νονού μου, του Νίκου Καζαντζάκη. Ήξερα πώς γράφονται τα ποιήματα, δηλαδή ότι δεν μπορείς να τα προγραμματίσεις. Εκείνα αποφασίζουν πότε θα σε κατακτήσουν. Αρκεί να ’χεις την όσφρηση που χρειάζεται για να τα συλλάβεις. Αυτό ίσως και να σημαίνει “ταλέντο”. Βέβαια, όταν είσαι νέος, τα κύματα της ποίησης πολλαπλασιάζονται, αφού ο έρωτας κυριαρχεί. Ένα άλλο στοιχείο της ποιητικής μου ενέργειας είναι ότι πρωτοδημιούργησα στη δεκαετία του ’60, εποχή αναγέννησης της νεοελληνικής ποίησης και τέχνης γενικότερα, ή, όπως λέει ο Καβάφης, “με μουσικές εξαίσιες, με φωνές”. Είδαμε την ποίηση της Ελλάδας να αποσπά τη διεθνή προσοχή, ενώ ως τότε μόνο οι αρχαίοι Έλληνες τους ενδιέφεραν. Ωραία εμπειρία ο συγκεντρωτικός τόμος». ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ
Tora Na Doume Eseis Ti Tha Kanete / Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε
Tora Na Doume Eseis Ti Tha Kanete / Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε
Η Κατερίνα Γώγου (1940-1993), εκτός από τη μεγάλη πορεία της στο θέατρο και στον κινηματογράφο, χάραξε και μια σημαντική τροχιά στην νεοελληνική ποίηση, κατορθώνοντας να περάσει στο συλλογικό επίπεδο τις αγωνίες της προσωπικής διαδρομής της στην τέχνη και τη ζωή. Η βαθιά πολιτική στάση της, η αναρχική της διάθεση, η περιθωριακή συνείδησή της και οι κοινωνικές ανησυχίες της διαπερνούν ολόκληρη την ποιητική της παραγωγή, που ξεκίνησε το 1978 και ολοκληρώθηκε το 2002, με τη μεταθανάτια έκδοση του Με λένε Οδύσσεια.
Στον τόμο Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε συγκεντρώνεται για πρώτη φορά το σύνολο του ποιητικού έργου της: οι συλλογές Τρία κλικ αριστερά, Ιδιώνυμο, Το ξύλινο παλτό, Απόντες, Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών και Νόστος, που εκδόθηκαν πριν από το 1993, καθώς και το μεταγενέστερο Με λένε Οδύσσεια, στο οποίο είχαν συμπεριληφθεί αδημοσίευτα ποιήματά της, δακτυλόγραφες ή χειρόγραφες σημειώσεις της με ημερολογιακή πρόθεση, κάποιες ενάρξεις εξιστορήσεων και τρεις παραλλαγές δικών της σεναρίων.
Ένα βιβλίο που απευθύνεται τόσο στους λάτρεις της ποίησης της Κατερίνας Γώγου όσο και στους αμύητους αναγνώστες που επιθυμούν να αποκτήσουν σφαιρική εικόνα του σημαντικού της έργου.
O Kavafis tis Istorias kai ton Aisthiseon / Ο Καβάφης της Ιστορίας και των αισθήσεων
O Kavafis tis Istorias kai ton Aisthiseon / Ο Καβάφης της Ιστορίας και των αισθήσεων
Στα δοκίμια που περιλαμβάνονται στο πρώτο μέρος του τόμου αυτού γίνεται μια συνολική επισκόπηση και αποτίμηση του έργου του Καβάφη με έμφαση στα ιστορικά και διδακτικά του ποιήματα. Επισημαίνεται ότι ο ποιητής προτιμά να περιγράφει τα γεγονότα την ώρα που η τύχη παίζεται ακόμα. Εμείς γνωρίζουμε από την Ιστορία ότι το παιχνίδι έχει χαθεί κι έτσι αισθανόμαστε σαν σοφοί που ακούμε τη «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων». Βλέπουμε το μέλλον εκείνης της εποχής που αποτελεί το παρελθόν της δικής μας.
Εξετάζεται ακόμα, για πρώτη φορά, η σχέση της ποιητικής του Καβάφη με την Ποιητική του Αριστοτέλη, ο οποίος είχε διατυπώσει το περίφημο απόφθεγμα: «Διό καί φιλοσοφώτερον καί σπουδαιότερον ποίησις ἱστορίας ἐστίν». Διερευνώνται επίσης ορισμένες τεχνικές του Καβάφη (χρήση της λεπτομέρειας και ενός ενδιάμεσου αφηγητή), με τις οποίες πετυχαίνει με τρόπο θαυμαστό τη ζωντανή μεταφορά μας στο παρελθόν. Αναλύονται, εξάλλου, συστηματικά τα βασικά μοτίβα γύρω από τα οποία περιστρέφονται τα περισσότερα από τα ιστορικά και διδακτικά ποιήματα του Καβάφη, υπό το φως της διακηρυγμένης τάσης του να επανέρχεται στις ίδιες περιοχές, συμπληρώνοντας ή φωτίζοντας ή αποκαλύπτοντας τις αντιθέσεις στο αρχικό σχήμα.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στα ερωτικής έμπνευσης ποιήματα του Καβάφη, τα λεγόμενα αισθησιακά, που αποτελούν σημαντικό μέρος του έργου του και το συμπληρώνουν και εμπλουτίζουν με στίχους υψηλής αισθητικής αξίας. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην προσπάθεια που κατέβαλε ο ποιητής για την εξιδανίκευση του αιρετικού έρωτα και την αναβάθμισή του σε ποιητική αξία, καθώς και στις επιρροές που δέχθηκε από την Παλατινή Ανθολογία και το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Το δεύτερο αυτό μέρος περιλήφθηκε για πρώτη φορά στην αγγλική έκδοση του βιβλίου.
Το τρίτο μέρος περιλαμβάνει ενδεικτική ανθολογία του έργου του Καβάφη.
Vimatistes tou Chronou / Βηματιστές του χρόνου
Μετριούνται οι αποστάσεις
με τους βηματισμούς της σιωπής
που τους σταματούν σποραδικά
αμήχανες λέξεις, εκποιημένες,
φρουροί στη στοά των ειδώλων
όπου προβάρουν τη γύμνια τους
οι αντικατοπτρισμοί.
* Βηματιστές: Επιφορτισμένοι στον Μακεδονικό στρατό να μετρούν με βήματα τις αποστάσεις που διανύονταν.
– Aπό την έκθεση Μ. Αλέξανδρος στο Λούβρο.
Maura Skylia / Μαύρα σκυλιά
Τα Μαύρα σκυλιά, το ομώνυμο ποίημα στη συλλογή αυτή, είναι η πρώτη «ιστορία» ενός ταξιδιού στο μαγικό τοπίο των υποσυνείδητων και υπερρεαλιστικών εικόνων, εμπειριών, συναισθημάτων, επιθυμιών, φόβων και προσδοκιών, που, ενώ έχουν αφετηρία την πραγματικότητα, διεισδύουν σε μια άλλη διάσταση, αυτή του ονείρου και του φανταστικού, όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν και η ανατροπή διαδέχεται και αντιμάχεται το δεδομένο όπως η μέρα τη νύχτα. Τα ποιήματα, οι ιστορίες αυτές η μια μετά την άλλη, το ταξίδι, η φυγή, ο έρωτας, ο θάνατος, η επιθυμία, η νίκη, η ήττα, η απώλεια, η πλησμονή, η αλήθεια, το ψέμα, η χαρά, η λύπη, η ευγνωμοσύνη, όλα μοιάζουν να ενώνονται και να σμίγουν, φορώντας φορέματα και πράσινα κοστούμια, με ό,τι ονομάζεται ζωή, για ένα χορό, για ένα βαλς στους δρόμους, στις γέφυρες ή και στα κλειστά δωμάτια των ξεχασμένων πόλεων που συνεχίζουν να υπάρχουν κάτω από τους υγρούς ουρανούς των ονείρων.
Ta Logia kai ta Chronia / Τα λόγια και τα χρόνια
Ta Logia kai ta Chronia / Τα λόγια και τα χρόνια
Η συγκεντρωτική έκδοση των στίχων του μεγάλου δημιουργού Μάνου Ελευθερίου με τίτλο “Τα λόγια και τα χρόνια: 1963-2013: Τα τραγούδια”. Οι στίχοι-ποιήματα είναι κατανεμημένοι χρονολογικά και ανά δισκογραφική δουλειά και διανθίζονται από επιπλέον πληροφορίες για τους συντελεστές των δίσκων.
Ενδεικτικά, περιλαμβάνονται, οι στίχοι των τραγουδιών:
– Η μαρκίζα
– Οι ελεύθεροι κι ωραίοι
– Άλλος για Χίο τράβηξε
– Ο χάρος βγήκε παγανιά
– Στα χρόνια της υπομονής
– Άμλετ της Σελήνης
– Δεν είμαι άλλος
– Δίκοπη ζωή
– Διαθήκη
– Στων αγγέλων τα μπουζούκια
– Το παλικάρι έχει καημό
– Σ’ αυτή τη γειτονιά
– Μαλαματένια λόγια
– Παραπονεμένα λόγια
ISBN 9789605662585
PAGES 528
To Vivlio ton Gaton / Το βιβλίο των γατών
“Σε αντίθεση με αυτές (τις διάσημες γάτες της λογοτεχνίας) και άλλες προηγούμενες, οι γάτες του Δήμου, στην αγχώδη καθημερινότητά τους, παραμένουν κατά κάποιον τρόπο πέραν της λογοτεχνίας -όχι όμως πέραν της ποίησης!- επαναστατώντας στη φυλακή των σελίδων του βιβλίου ή στο κλουβί των στίχων, όπως το άπιαστο Γατσατσόνι, το οποίο βρίσκεται πάντοτε σε άλλη θέση από εκεί που θα ’πρεπε ή από εκεί που φαίνεται, όπως ο μέγας, μέγιστος Μούψης, που μόνο όταν τον πλησιάζει ο θάνατος έρχεται να αναζητήσει τη ζεστασιά ενός χαδιού. Του πρώτου μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια αυστηρών αποστάσεων και αξιοπρεπών σιωπών. Όπως έλεγαν οι Λατίνοι, habent sua fatali belli: άγνωστη μοίρα και η δική μας, στα υπόγεια βάθη στο Κατώι [του βιβλίου] ανακαλύψαμε απροσδόκητα το κλειδί αυτού του παραδείσου των γάτων, ίσως και των ανθρώπων, που ο ποιητής δημιούργησε – και για εμάς”.
Oddone Longo – Massimo Peri, μετάφραση από τα ιταλικά: Laura Zei
(Από τον πρόλογο της ιταλικής έκδοσης La Gatta di Corfu, Publigold, 1993)
“Όλοι οι ‘τύποι’ σου είναι αληθινοί και υπέροχοι”.
(Από τον πρόλογο του Οδυσσέα Ελύτη)
“Σε μένα οι φωτογραφίες του βιβλίου σου μου έκαναν ιδιαίτερο δώρο, χωριστό, από μέρους τους: τη σε βαθμό μοναξιάς ωραιότητά τους”.
Κική Δημουλά
“Έχει μία τελειότητα αυτό το βιβλίο – τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό που ήτανε να είναι και που έγινε. Το διάβασα δέκα φορές από χτες και βούρκωσα άλλες τόσες”.
Ζυράννα Ζατέλη
“Αν δεν είχε ήδη λεχθεί, θα το χαρακτήριζα κι εγώ το πιο ανθρώπινο βιβλίο του. Μερικά από τα ποιήματα αυτής της συλλογής πρέπει να μπουν όχι μόνο στις πολύ εκλεκτικές ποιητικές ανθολογίες (αυτό είναι το λιγότερο), αλλά στα αναγνωστικά του δημοτικού και του γυμνασίου. Για να διδάξουν ανθρωπιά, για να ξαναζωντανέψουν την ανθρώπινη επικοινωνία”.
Γιάννης Μαρίνος
To Mperdemeno Kouvari / Το μπερδεμένο κουβάρι
To Mperdemeno Kouvari / Το μπερδεμένο κουβάρι
Παλιοί θαλασσοπόροι είχαν μια λαμπρή φράση: «Το ταξίδι είναι απαραίτητο, η ζωή δεν είναι απαραίτητη». Θέλω για μένα το νόημα αυτής της φράσης, προσαρμοσμένο σ’ αυτό που είμαι: Η ζωή δεν είναι αναγκαία· αναγκαία είναι η δημιουργία. Δεν είμαι τίποτα. Ποτέ δεν θα είμαι τίποτα. Δεν μπορώ να θέλω να είμαι τίποτα. Εκτός από αυτό, έχω μέσα μου όλα τα όνειρα του κόσμου παράθυρα του σπιτιού μου του σπιτιού μου ανάμεσα στα εκατομμύρια στον κόσμο που κανείς δεν ξέρει ποιο είναι.
Poetry – Giorgos Seferis / Ποιήματα / Γιώργος Σεφέρης
Η οριστική έκδοση των ποιημάτων του Γ.Σεφέρη. Περιλαμβάνει τις συλλογές Στροφή, Η Στέρνα, Μυθιστόρημα, Γυμνοπαιδιά, Τετράδιο Γυμνασμάτων, Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄, Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄, Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄, Τρία κρυφά ποιήματα.
Scholia ston Kavafi / Σχόλια στον Καβάφη
Ο παρών τόμος περιλαμβάνει δεκαοχτώ Ex Libris, τα περισσότερα των οποίων (15) προέρχονται από την τακτική ανά Κυριακή συνεργασία της Μάρης στην εφημερίδα “Η Εποχή”· ένα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Οδός Πανός” και τα υπόλοιπα δύο είχαν παραμείνει ανέκδοτα· βρέθηκαν στα χαρτιά της σε προχωρημένο, ανολοκλήρωτο πάντως, στάδιο επεξεργασίας.
Δύο από τα πιο πάνω κείμενα είναι εκτενείς κριτικές για εκδόσεις έργων του Καβάφη (αλληλογραφία του με τον Ε.Μ. Φόρστερ, λεξικό παραθεμάτων του Αλεξανδρινού), και άλλα δύο κρίνουν καβαφικού ενδιαφέροντος βιβλία τρίτων, του Δημήτρη Παπανικολάου και της Έρσης Σωτηροπούλου, αντιστοίχως. Τρία άλλα κείμενα σχολιάζουν τα του “Έτους Καβάφη” (2013), ενώ τα λοιπά συνιστούν εμπεριστατωμένα και διεισδυτικά μελετήματα για τις σχέσεις του Αλεξανδρινού με τον Ξενόπουλο, τον Παλαμά, τον Σεφέρη, τον Παπαδιαμάντη. Σε όλα διακρίνεται το κάποτε πολύ αιχμηρό ειρωνικό χιούμορ της Μάρης και η βαθιά γνώση της των λογοτεχνικών θεμάτων.
Ο ευσυνείδητος και, ταυτόχρονα, ανήσυχος κριτικός δεν αποδέχεται ασυζητητί τα καθιερωμένα και δεν επαναπαύεται στις όποιες παγιωμένες αντιλήψεις. Κατά την κρατούσα άποψη, για παράδειγμα, οι σχέσεις μεταξύ Ξενόπουλου και Καβάφη, όπως και οι σχέσεις Καβάφη – Παλαμά έχουν μελετηθεί και διερευνηθεί επαρκώς, ίσως κατά τρόπο οριστικό. Στις σχετικές μελέτες της που δημοσιεύονται στον παρόντα τόμο η Μάρη ξαναπιάνει το νήμα από την αρχή και ξετυλίγει τις σκέψεις της με επαγωγικό, λεπτομερειακό, σχεδόν αστυνομικής υφής τρόπο, και επανεξετάζει τις σχέσεις προσώπων και κειμένων, αμφισβητώντας τις έως τώρα απόψεις που θεωρούνται τελεσίδικες.
Με ανάλογη μέθοδο εξετάζει τις “ασυνήθεις εκδοτικές και μεταφραστικές τύχες’, όπως τις χαρακτηρίζει η ίδια, του καβαφικού ποιήματος “Τείχη”. Στο μελέτημα αυτό είναι εμφανέστατη η άνεση με την οποία κινείται στο χώρο της καβαφικής βιβλιογραφίας, επισημαίνοντας παραλείψεις και προτείνοντας προσθήκες. Παρόμοια είναι η προσέγγισή της στο κείμενο που επιγράφεται “Η πρώτη φορά”.
Σχετικό παράδειγμα αποτελεί και το μελέτημα “Παπαδιαμάντης – Καβάφης” το οποίο, εκτός των άλλων, αναδεικνύει τις γνώσεις και το ενδιαφέρον της Μάρης για γλωσσικά και γλωσσολογικά θέματα.
Με την ίδια όπως πιο πάνω βιβλιογραφική άνεση, καταγράφεται από τη Μάρη στο μελέτημά της “Σεφερικός Καβάφης” η πολύχρονη προσπάθεια του Γιώργου Σεφέρη να οικειωθεί την καβαφική ποίηση.
Από την εισαγωγή του Δημήτρη Δασκαλόπουλου